W dniu 16 lipca 2020 roku reprezentacja naszego zespołu wzięła udział we mszy świętej pogrzebowej i uroczystościach pogrzebowych śp. prof. dr hab. inż. Stanisława Kusia
W dniu 16 lipca 2020 roku reprezentacja naszego zespołu wzięła udział we mszy świętej pogrzebowej i uroczystościach pogrzebowych śp. prof. dr hab. inż. Stanisława Kusia wybitnego profesora i nauczyciela akademickiego, wieloletniego Rektora Politechniki Rzeszowskiej, sympatyka naszego zespołu. Msza święta pogrzebowa odbyła się w kościele pw. Św. Krzyża w Rzeszowie. Następnie delegacja zespołu wzięła udział w uroczystościach pogrzebowych na Cmentarzu Pobitno.
Oto kilka słów o tym wydarzeniu jakie można przeczytać na stronie Politechniki Rzeszowskiej
Głęboko zasmuceni żegnamy prof. dr. hab. inż. Stanisława Kusia – wybitnego uczonego, wychowawcę wielu pokoleń inżynierów, który przez trzy kadencje pełnił funkcję rektora Politechniki Rzeszowskiej.
Urodził się 1 lutego 1925 r. w Rzeszowie. Egzamin maturalny zdał w 1945 roku w Liceum Matematyczno- Fizycznym w Rzeszowie i rozpoczął studia na Wydziale Inżynierii Lądowej Politechniki Warszawskiej, które ukończył w 1951 r., uzyskując dyplom magistra inżyniera budownictwa. W 1957 roku uzyskał stopień doktora nauk technicznych na podstawie opublikowanej w wydawnictwie ARKADY monografii pt. „Konstrukcje sprężone kołowo-symetryczne”. W roku 1969 uzyskał w Politechnice Warszawskiej stopień naukowy doktora habilitowanego. Tytuł profesora nadzwyczajnego otrzymał w roku 1974, a w 1990 został mianowany profesorem zwyczajnym Politechniki Rzeszowskiej, z którą związany był od 1976 roku jako profesor, kierownik Katedry Konstrukcji Budowlanych i przez trzy kadencje rektor tej Uczelni. W latach 1976-1979, 1993-1996 i 1999-2002 był członkiem Centralnej Komisji ds. Tytułu Naukowego i Stopni Naukowych, a w okresie 1985-1987 członkiem Rady Głównej Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Od 1952 był również członkiem Polskiego Związku Inżynierów i Techników Budownictwa (PZITB), a w 1999 roku został przewodniczącym Zarządu Głównego PZITB i funkcję tę pełnił przez 3 lata. Równocześnie intensywnie pracował nad utworzeniem w Polsce samorządów zawodowych architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów, jako przewodniczący Komitetu Założycielskiego Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa i członek jej Krajowej Rady.
Biegła znajomość czterech i czynna kilku innych języków obcych ułatwiała Profesorowi szerokie kontakty i intensywną współpracę międzynarodową. Wygłosił wiele wykładów, referatów generalnych i przeglądowych w uniwersytetach, instytutach, przedsiębiorstwach oraz na kongresach, konferencjach i sympozjach w Europie, Ameryce i Azji, m. in.: w Berlinie, Cottbus, Eindhoven, Leningradzie, Londynie, Moskwie, Lwowie, Montrealu, Paryżu, Rzymie, Aleppo. W latach 1966-70 przewodniczył Polskiej Grupie Krajowej Stowarzyszenia Badania Materiałów i Konstrukcji (RILEM), przez wiele lat był członkiem Komisji Stali Sprężających Międzynarodowego Stowarzyszenia Konstrukcji Sprężonych (FIP), brał udział w pracach grupy roboczej W18 – Konstrukcje z Drewna i w zjazdach Międzynarodowej Rady Budownictwa (CIB). Był członkiem American Society of Civil Engineers (ASCE) i członkiem rzeczywistym Akademii Transportu i Budownictwa Ukrainy.
W latach 1976-2015 podstawowe miejsce pracy Profesora stanowiła Politechnika Rzeszowska. Był twórcą i długoletnim kierownikiem Katedry Konstrukcji Budowlanych. Przyczynił się do szybkiego rozwoju naukowego oraz zawodowego pracowników Katedry i Wydziału Budownictwa, Inżynierii Środowiska i Architektury, podniesienia poziomu dydaktyki i nawiązania współpracy z krajowymi, a także zagranicznymi ośrodkami naukowymi, biurami projektów oraz firmami budowlanymi. Przez 3 kadencje (w latach 1987-90, 1990-93 i 1996- 99) był rektorem Politechniki Rzeszowskiej. Doprowadził do włączenia Ośrodka Kształcenia Lotniczego w Jasionce w struktury Politechniki Rzeszowskiej i pozyskania funduszy na jego doposażenie i funkcjonowanie, a także do utworzenia z Politechniką Warszawską Ośrodka Kształcenia Szybowcowego w Bezmiechowej, przyczyniając się do rozwoju „flagowej” specjalności kształcenia w Uczelni jaką jest pilotaż. W roku 2014 został doktorem honoris causa Politechniki Rzeszowskiej.
Profesor Stanisław Kuś jest autorem i współautorem wielu projektów znanych obiektów w Polsce i za granicą, m.in. Hali sportowo-widowiskowej „Olivia” w Gdańsku (1961-1972), 5 hal AWF w Warszawie (1961-1964), Stadionu Narodowego w Aleppo (75 000 widzów), sprężonej części podziemnej hali widowiskowo-sportowej „Spodek” w Katowicach (1959-1972), hal widowiskowych w Zgorzelcu, Koninie, Puławach i Rzeszowie, zespołu obiektów sportowych MOSiR w Rzeszowie, hali przy ul. Targowej i hali „Podpromie” w Rzeszowie. Jednym z najbardziej spektakularnych osiągnięć inżynierskich Profesora było także wyprostowanie przechylonego wieżowca przy ul. Słowackiego w Rzeszowie. Jest autorem dwóch i współautorem 10 monografii oraz książek
technicznych, ponad 300 artykułów, referatów naukowych i technicznych oraz 10 norm budowlanych. Od 2008 roku jest Honorowym Obywatelem Miasta Rzeszowa.
Prof. Stanisław Kuś był odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim i Oficerskim Polonia Restituta, Krzyżem Armii Krajowej i Odznaką za akcję „Burza”, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi.
Jest także laureatem Nagrody Miasta Rzeszowa w 1997 (za całokształt działalności naukowo-dydaktycznej, technicznej oraz wkład w rozwój rzeszowskiego ośrodka akademickiego), oraz laureatem kilkudziesięciu nagród i odznaczeń za działalność naukową, zawodowa i społeczną.
Wszechstronnie utalentowany, niezwykle pracowity, życzliwy, wyrozumiały i pomocny nauczyciel, szef i współpracownik, społecznik, żywo zaangażowany w prace na rzecz środowiska naukowego i zawodowego, gorący patriota, cieszył się powszechnym szacunkiem i uznaniem.
