Bardzo często tańczone w metrum nieparzystym – walczyki, kujony, kujawiaki, oberki – od wolnego, lirycznego tempa, aż po skoczne zadzierzyste. z popisami tancerzy i charakterystycznymi przyśpiewkami. Nieraz jeden taniec przechodzi w drugi jak np. kujawiak nabierając tempa przechodzi w oberka.
Inną grupą tańców są tańce w metrum parzystym, jak poleczki, czy klapok, w drugiej części połączony z zabawnym klaskaniem w dłonie.
Większość tańców jest tańczona w parach w trzymaniu „zamkniętym”. Charakterystyczne dla regionu jest trzymanie tzw.„kaczucha”.
Charakterystyczną cechą tańców łowickich jest zmiana nastroju od lirycznego np. w kujawiakach, w których gromadzi się zamknięta energia wyrażana hołubcami lub wyskokami chłopców, aż do wybuchu całego temperamentu tańca wyrażonego np. popisami solowymi tancerzy w ognistym oberku.
